Herşey yoluna girmeye başladı sanırım. Annemin ağrıları azaldı, hareketleri biraz daha hızlı. Klimalarımız tam randımanlı olmasada, çalışmaya başladı. Sağlığım yerinde gibi. Çok şükür. İşler yoluna girdikçe, bende kendimde bir rahatlama, bir huzura kavuşma hissediyorum. Sıkıntılı günler gelip geçiyor. Benim gibi sabırsızlar da, sıkıntılı günler de, sıkıntının hiç geçmeyeceğini düşünüp (tabiki o anın psikolojisi çok farklı)daha bir dibe vuruyor. Şiştim ve şimdi su yüzüne çıkmaya başladım. Işığı görüyorum. "Ce" elimden tuttu hızlıca çekiyor...